CHŁOPIEC Z MEDYKI

Autor książki opowiada o swoich losach – 7-letniego chłopca z Medyki – aresztowanego wraz z całą rodziną przez NKWD i 10 lutego 1940 r. wywiezionego na Syberię w pobliżu Koła Podbiegunowego. Osadzeni w obozie pracy – bez żadnego wyroku – skazani zostają na powolne umieranie z głodu, zimna i chorób. Uwięzieni na zawsze. Stało się inaczej. W 1941 r., podczas wojny niemiecko-rosyjskiej, zawarte zostaje Porozumienie Majski-Sikorski. Na mocy Amnestii cała rodzina opuszcza syberyjski obóz, kieruje się na południe Rosji, aby odnaleźć i dołączyć do tworzącej się Armii Andersa. Rodzina dociera w okolice Buchary w Uzbekistanie i trafia do kołchozu “Lenin”. Tam, głód i epidemia tyfusu zabiera Autorowi ojca i dwóch braci. Po desperackiej ucieczce z kołchozu Autor wraz z matką i pozostałym przy życiu rodzeństwem rozpoczyna wędrówkę w poszukiwaniu drogi ucieczki z Rosji.Autor opisuje wydarzenia dnia codziennego, dramatyczne a czasem tragiczne, widziane oczyma kilkuletniego chłopca. Chłopca, którego wojna odarła z normalnego dzieciństwa i zmusiła do walki o życie i przetrwanie.

Opowieść ta jest odzwierciedleniem faktów i autentycznych wydarzeń zapamiętanych w dziecięcych obrazach, zachowanych w zawsze znakomitej pamięci Autora. Opiera się również na późniejszych notatkach i wspomnieniach matki. Jest to jeszcze jedna książka opowiadająca o losach i cierpieniach ponad 2 milionów Polaków, których Sowiecka Rosja wyrwała z Polski i rzuciła na dalekie tułacze drogi, skazując na głód i poniewierkę. Jest to jednak i książka, która głosi pochwałę zwycięstwa woli życia przez tych, którzy przetrwali. W końcowej części książki Autor opisuje swoją 3-letnią dramatyczną wędrówkę przez pustynie, morza i oceany świata, podczas ciągle jeszcze trwającej II wojny światowej. Przez Iran, Indie, Amerykę Środkową, Autor dociera w 1946 r. do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiedla się na stałe.